Κάκτους ο Mελάτους

Πολύ χαίρομαι που βλέπω να καλλιεργείται σιγά σιγά μέσω του μπλογκ η κουλτούρα για ένα γερό πρωινό, που μάλλον είχαμε στην Ελλάδα αλλά δυστυχώς χάσαμε τις τελευταίες δεκαετίες. Δεν υπάρχει που λέτε περίπτωση, να με επισκεφτεί φίλος στην Πόλη και να μη μου ζητήσει από μόνος του - πριν προλάβω να του το προτείνω εγώ - να κάνουμε μαζί "ένα από εκείνα τα πλούσια πρωινά ρε άπονε που μας κάνουν να λιμπιζόμαστε". Είχα καιρό να σας τρατάρω πρωινό στο μπλογκ, οπότε τι θα λέγατε να πιάσετε το οδοντωτό μαχαίρι για το ψωμί, το στρογγυλεμένο για τις επαλείψεις καϊμακιού και το κουταλίνι για το μελάτο αυγουλάκι; Σήμερα σας κάνω το virtual breakfast στο Kaktus στο Τζιχάνγκιρ, ένα καφέ / μπαρ /εστιατόριο που άνοιξε γύρω στα 20 χρόνια πριν, σ' ένα καθετάκι της Ιστικλάλ και τα τελευταία 3 χρόνια μεταφέρθηκε στον ομώνυμο δρόμο της μοδάτης γειτονιάς. Ας αρχίσουμε λοιπόν:

Με ζεστά αφράτα ψωμάκια - αν δεν είναι ζεστά, ζητήστε να σας τα φρυγανίσουν - κουλούρι σουσαμένιο και μπουγατσάκια να βουτάς σε ελαιόλαδο με ρίγανη και πουλ μπιμπέρ (πείτε το και μπούκοβο). Το χρυσάνθεμο (κάνω λάθος;) δεν τρώγεται ή τουλάχιστον εγώ δεν το 'φαγα, κρατώντας την όρεξή μου για κάτι λιγότερο...κιτρινωπό. Τι να κάνουμε, κάποιες φορές είμαι συντηρητικός, το ξέρω :(

Όπως για λίγες ελίτσες, μπόλικο καϊμάκι, ρετσέλι φράουλα, μέλι, ξερά βερίκοκα, καρύδια και νουτέλα ας πούμε.

Μαζί με τα προηγούμενα γλυκάδια, έριχνα κάθε τόσο στο στόμα-μπετονιέρα και μια μπουκιά τυράκι: χαλούμι σαγανάκι, λευκό τυρί, καπνιστό τσερκέζικο, εσκί κασάρ, κατσικίσιο με βότανα από τα βουνά του Βαν και άλλα. Όλα ήταν γευστικά και κέρδισαν εύκολα την έγκριση της αυστηρής τυροκριτικού Ελένης Γκ.. Μερικές φετούλες ζαμπόν και μορταδέλας (όχι από χοιρινό), μαζί με αγγουροντομάτα συμπλήρωναν το μενού.

Αυτό που τα έσπαγε τελείως όμως, ήταν η ποικιλία με τα τρία αρωματικά βουτυράκια: ένα με καυτερή κόκκινη πιπεριά, ένα με πράσινα μυρωδικά και ένα με τρίμματα από φλούδα πορτοκαλιού και λεμονιού. Μπορείς να φας ίσα με δυο καρβέλια ψωμί με τέτοια μπινελίκια!

Η μενεμένη ήρθε κι αυτή περιποιημένη και ζουμερή στο κυψελωτό τηγανάκι της. Βέβαια, η δικιά μου αδυναμία που την κόλλησα από την Σταυριανή, είναι τα μελάτα αυγά. Εκεί που παλιότερα τα σιχαινόμουν, ξεπέρασα πλέον τη δασκάλα μου και τα ζητάω σχεδόν με "τη μύξα". Αυτό της φωτογραφίας για να καταλάβετε, είναι η δεύτερη απόπειρα να με καλοκαρδίσει το γκαρσόν, αλλά και πάλι δυστυχώς ήταν πολύ σφιχτό για τα σιχαμένα γούστα μου.

Αααααα, μην το ξεχάσω! Αν αγαπάτε τις γάτες έχετε έναν επιπλέον λόγο, πέρα από το νόστιμο πρωινό, να επισκεφτείτε το Κάκτους. Παντού γύρω σας θα βλέπετε γάτες: ζωγραφιές στους τοίχους, στάμπες στα σουπλά, φιγούρες στις φλυτζάνες, θα φλομώσετε στο γατί ρε παιδί μου, πώς το λένε; Από την άλλη όμως, εσείς που είτε έχετε αλλεργία, είτε τις φοβάστε ή πολύ απλά μισείτε τις τριχόμπαλες, τα 2-3 γατόνια που σουλατσάρουν στο μαγαζί και αράζουν στη διπλανή καρέκλα, μάλλον δεν θα σας αφήσουν να απολαύσετε τα πικάντικα βουτύρατα. Όχι δηλαδή, για να μη λέτε ότι δε σας προειδοποίησα.