με γκουρμεδιές αυγά δε βάφονται

Για το Maya Lokantasi στο Καράκιοϊ έχουμε ξαναμιλήσει. Μετά από την καλή εντύπωση που μας άφησε εκείνο το δείπνο, είπαμε να δοκιμάσουμε και το Κυριακάτικο brunch που ξεκίνησε να σερβίρεται από την αρχή του φθινοπώρου και μάλλον θα συνεχιστεί. Βέβαια, καλό θα ήταν πριν περάσετε το κατώφλι ορεξάτοι, να κάνετε ένα τηλέφωνο για επαλήθευση. Το μενού του brunch όπως και των κυρίων γευμάτων: μονοσέλιδο.

Προσπεράσαμε την ποικιλία με τυριά, ρετσέλια και ψωμοειδή, μιας και αυτά τα τρώμε και στα κλασικά πρωινάδικα. Για τον ίδιο λόγο αποφύγαμε και τα τηγανητά αυγά σε σαχάν, άλλα πλουμιστά με κιμά, άλλα με σουτζούκι και άλλα με παστουρμά. Σας έχω πει την άποψη μου για το τελευταίο διαβολικό (για πολλούς εκλεκτό) έδεσμα, ε; Όπως και να 'χει άλλωστε, θέλαμε κάτι πιο γκουρμέ, πώς να το κάνουμε; Μας γυάλισε λοιπόν το πατέ από συκωτάκια κότας με μαρμελάδα ροδάκινο.

Η ιδέα έξυπνη, ίσως και λίγο τολμηρή (για καλό το λέω αυτό), το αποτέλεσμα όμως υπολείπεται σε γεύση, άσε που σε μπουχτίζει. Όσο και να γλυκαίνει την μπουκιά του σχεδόν δεντελένιου παξιμαδιού το φρούτο, ο πολτός δεν σε ιντριγκάρει να τον αποτελειώσεις.

Από την άλλη, ο καπνιστός σολομός, ξαπλωμένος σε παχύ στρώμα τυριού τύπου labne (έχε στο μυαλό σου Φιλαδέλφεια) και μια ζεστή -τραγανή απέξω, αφράτη στο εσωτερικό- πιτούλα, είναι κάτι που το φτιάχνεις και μόνος σου. Καλός ο άνηθος και το φρεσκοτριμμένο μαυροπίπερο, αλλά δεν του εξασφαλίζουν και βραβείο ευρεσιτεχνίας.

Πιο έξυπνη βρήκαμε την ιδέα της κρεποειδούς ομελέτας, που ήρθε γεμιστή με καραμελωμένα κρεμμύδια. Πράγματι, είναι κάτι που δεν το είχα σκεφτεί πιο πριν, και μπορεί να δώσει ένα γευστικό σκούντημα στην κατά τα άλλα ωραία αλλά αναμενόμενη αυγουλίλα, όταν τη μαγειρεύετε στο σπίτι. Μπορείς να προσθέσεις κι άλλα λαχανικά, όπως τσιγαρισμένο σπανάκι & πράσο, ή ακόμα και ζεματισμένες φουντίτσες μπρόκολο. Φαντασία να έχεις! Αλλά επειδή το στομάχι δεν γεμίζει με φαντασίες, κι επειδή δεν χορτάσαμε με όλα τα παραπάνω, ούτε καν το μάτι μας δηλαδή, παραδεχθήκαμε την ήττα της ξιπασιάς μας και παραγγείλαμε τελικά και το κλασικό πρωινό!

Η γενική εντύπωση που μας άφησε το brunch είναι ντεμί. Χωρίς συζήτηση είναι πολύ σημαντική η ποιότητα των υλικών, θεμιτός κι ο εκμοντερνισμός παραδοσιακών πιάτων, αλλά δε βρίσκω καμιά θέση για μινιμαλισμούς όταν μιλάμε για Τουρκικό πρωινό! Η "χαρά του φαταούλα", δεν μπορεί να μετατραπεί έτσι για πλάκα σε "συσσίτιο ανορεκτικών μοντέλων"! Φέρε τυράκια, ρετσελάκια, ντοματούλα, καϊμάκια με μέλια μάστορα, φέρε και δεύτερο καλάθι με ψωμούγκα μπας και την κάνουμε ταράτσα!