Λούμπεν καφενές

Πάντοτε έλκομαι από τα απλά και ανεπιτήδευτα μέρη, καφέ χωρίς καναπεδάκια, εστιατόρια χωρίς βαριά art de la table, γκαρσόνια δίχως στολές, γραβάτες και παπιγιόν (στην Τουρκία, ακόμα και σε μαγειριά οι υπάλληλοι είναι ντυμένοι πολύ επίσημα). Τότε είναι που απολαμβάνω στιγμές χαλάρωσης και αισθάνομαι οικεία. Αυτό μάλλον οφείλεται στη λαϊκή μου καταγωγή και στις ευτυχισμένες οικογενειακές αναμνήσεις από χασαποταβέρνες και οβελιστήρια.

Στην παραλία του Cadde Bostan στην Ασιατική πλευρά της Πόλης, δύσκολα θα βρεις τέτοια μαγαζιά, αντίθετα, όλα έχουν (ή προσπάθησαν τουλάχιστον) πλασαριστεί ως στυλάτα, κομψευόμενα, ευρωπαϊκά μπιστρό.

Απέναντι από το Zanzibar Cafe, που πήραμε το πρωινό μας τις προάλλες, ανακαλύψαμε ένα απλό καφενέ πάνω στην αμμουδιά, με πλαστικές καρέκλες και ξύλινα τραπέζια (ή τάβλες από νοβοπάν), με έναν αέρα "από τα παλιά".

Εδώ, οι άνθρωποι δεν φορούν πράσινα καπελάκια, με σήμα μια γυμνόστηθη γοργόνα, για να σου ψήσουν τον καφέ. Ο Ντενιζτζάν (μπορεί να αποδοθεί ως Ψυχή της Θάλασσας), ο μικρός μπουλουκάκος δε, που μας εξυπηρέτησε άψογα, είναι συνονόματος με το ψαροκάικο του μπαμπά του, του ιδιοκτήτη του καφενέ. Πόσο μου θύμισε όλο αυτό, κάτι από Κυκλάδες!