Τουμπεκί ψιλοκομμένο

This post has been voted as the Best Travel Post (Best Post Awards '09).
Date of publication: 4th of December 2009.

Η συγκεκριμένη ανάρτηση ψηφίστηκε ως η Καλύτερη Ταξιδιωτική Ανάρτηση στα Best Post Awards ’09.
Ημερομηνία Δημοσίευσης: 4 Δεκεμβρίου 2009


Πεπόνι, βύσσινο, μήλο του Μπαχρέιν, σταφύλι, μέντα, φράουλα,..., μέχρι καπουτσίνο μπορείς να καπνίσεις στα ναργιλέ καφέ της Πόλης. Πότε πότε όμως μου λείπει και ο tömbeki ναργιλές χωρίς κανένα άρωμα, παρά μόνο γεμισμένος με ψιλοκομμένο καπνό, τυλιγμένος γύρω με ένα ολόκληρο φύλλο.

Στον αγαπημένο Ερενλέρ, στον μεντρεσέ του Τσορλουλού, ο ναργιλές με tömbeki κοστίζει όσο και οι φρουτένιοι, σε αντίθεση με άλλα ναργιλετζίδικα που τον πωλούν ακριβότερα. Κάτι που κάνει εντύπωση είναι ότι ο καπνός που ξεφυσάς, είναι όπως μετά από μια ρουφηξιά ενός (βαρύ) τσιγάρου, τόσο στη γεύση, όσο και την ποσότητα. Μην περιμένετε δηλαδή, ντουμάνια με εσανς..πεπονιού.

Όσο για την έκφραση "Τουμπεκί ψιλοκομμένο", παραθέτω την ετυμολογία και κάποιες συναφείς εκφράσεις που δίνει το ελληνικό Wiki:

Τουμπεκί

Το Τουμπεκί (τουρκ. tömbeki < ιταλ. tabacco) είναι ποικιλία καπνού που χρησιμοποιούσαν αποκλειστικά για τον αργιλέ. Το τουμπεκί έκοβε ο παρασκευαστής του, ο «ταμπής», σε πολύ μικρά κομμάτια. Ο βαθμός στον οποίο το «ψιλοέκοβε» φανέρωνε την τέχνη του, έτσι ώστε όσο πιο ψιλοκομμένο ήταν το τουμπεκί τόσο καλύτερη θεωρούνταν η ποιότητά του.

Εκφράσεις

Υπάρχουν διάφορες ερμηνείες για την προέλευση της έκφρασης «κάνε τουμπεκί» που σημαίνει σιώπα, βούλωστο.

Τον αργιλέ τον ετοίμαζαν οι «ταμπήδες» των καφενείων και επειδή αυτοί έπιαναν την κουβέντα και αργούσαν να τον προσφέρουν στον πελάτη, εκείνος με τη σειρά του φώναζε: «Κάνε τουμπεκί». Σύμφωνα με άλλη εκδοχή, για να κόψει κάποιος το τουμπεκί ώστε να είναι καλύτερης ποιότητας, έπρεπε να το κόψει σε πάρα πολύ μικρά κομμάτια (σχεδόν κόκκους). Το γεγονός αυτό απαιτούσε να είναι στραμμένη μόνο εκεί η προσοχή του, οπότε λέγοντας σε κάποιον να κάνει τουμπεκί ψιλοκομμένο εννοούμε να κάνει όπως αυτός που ψιλοκόβει το τουμπεκί, δηλαδή απόλυτη ησυχία.

Επίσης, σε πολλές περιπτώσεις, μέσα στο χαρμάνι από το τουμπεκί ο «ταμπής» προσέθεται και μια δόση χασίς, με αποτέλεσμα αυτοί που κάπνιζαν τον αργιλέ να παρουσιάζουν χαρακτηριστική ηρεμία και σιωπή. Γενικά όσοι κάπνιζαν αργιλέ ήταν λιγομίλητοι και δεν τους άρεσε η φλυαρία.