Καιρός ήταν να εμφανιστώ και στα γήπεδα οποιασδήποτε τουρκικής ομάδας. Τί καλύτερο βέβαια αν αυτό το ματς έχει μυρωδιά από Ελλάδα: Galatasaray-Panathinaikos.
Πέμπτη βράδυ. Η μεγάλη στιγμή είχε φτάσει. Ο αγώνας ξεκινούσε στις 10 αλλά εμείς ως σωστοί φίλαθλοι εμφανιστήκαμε στο γήπεδο 2-3 ώρες πριν. Το επίσημο στάδιο της Galatasaray (Ali Yen Sami Stadyumu) βρίσκεται στο Mecidiyeköy κι από ότι πρόλαβα να μάθω χωράει μόνο 30.000!!! Αν φανταστείτε τον πληθυσμό της Κωνσταντινούπολης μάλλον θα το χαρακτήριζα μικρούλι. Από ένα γρήγορο σερφάρισμα στο ίντερνετ όμως ανακάλυψα ότι ετοιμάζουν ένα καινούργιο...μεγαλύτερο!!!
Όπως και να χει, για τα δικά μου δεδομένα...το γήπεδο ήταν τεράστιο!! Δεν ξέρω τί έφταιγε αλλά ενώ έχω πάει και σε άλλους αγώνες αυτός ήταν σαφώς καλύτερος. Οι φίλαθλοι είχαν ψυχή, παλμό, δύναμη. Κι ας μην καταλάβαινα τί φώναζαν. Το μόνο που συγκράτησα είναι το cımbombom (εξού και ο τίτλος) που δεν ξέρω και τί σημαίνει!
Το πιο εντυπωσιακό όμως για μένα ήταν η σχέση οπαδών με ποδοσφαιριστών. Κάτι που εμείς στην Κύπρο, ή και στην Κομοτηνή που ήμουνα δεν συνέβαινε καθόλου. Την ώρα που εκάναν ζέσταμα οι ποδοσφαιριστές, η κάθε θύρα, φώναζε ένα-ένα τους ποδοσφαιριστές με το όνομα τους κι αυτοί με τη σειρά τους έρχονταν κοντά και όλοι μαζί φωνάζαμε τα όλε-όλε-όλε! Και δεν το κάναν μόνο στη βασική 11άδα. ΣΕ ΟΛΟΥΣ!! Αυτό το βρήκα σαν ένα ευχαριστώ των παιχτών προς τους φιλάθλους και των φιλάθλων προς τους παίχτες για το θέαμα που τους χαρίζουν.
Ο αγώνας κύλησε ομαλά αφού οι οπαδοί της galatasaray δεν είχαν και κανένα να βρίσουν (εμείς αναγκαστικά πήγαμε undercover βάζελοι). Ο αγώνας έληξε 1-0. Ίσως καλύτερα έτσι γιατί αν νικούσαμε, δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορούσα να κρύψω τη χαρά μου!!
Το μόνο σίγουρο είναι ότι τώρα (κάλιο αργά παρά ποτέ) αποφάσισα να πάω σε αγώνες της Fenerbahçe και της Beşiktaş μόνο και μόνο για την εμπειρία! Για τους ποδοσφαιρόφιλους το συνιστώ Α-Ν-Ε-Π-Ι-Φ-Υ-Λ-Α-Κ-Τ-Α!!!
3 comments:
Οι τούρκοι ειναι γνωστοι ανα την υφηλιο ποδοσφαιροφιλοι... Στα ματς γινεται χαμος απο κοσμο, και εντυπωση προκαλει μετα το τέλος του πρωταθληματος που σημαιες με τα χρωματα της πρωταθλητριας ομαδας ειναι αναρτημενα παντου στην Πόλη...
Άλλαξες λίγο τη σειρα στο όνομα του Ali Sami Yen αλλα δεν πειράζει :-)
Τζιμπόμ, είναι το παρατσούκλι τους, σαν να λέμε γαύρος ή βάζελος.. Μαλλον είναι ηχητική λέξη (δε σημαίνει κάτι) και βγήκε απο τον υμνο της ομαδας (που ακουγες στο γήπεδο) και λέει κάπου cim bom bom...
Αλλιως η Γαλατά είναι γνωστή σαν λιοντάρια, Ασλανλάρ, που είναι και η μασκώτ τους...
Πραγματικά ακομα και χωρις να ειναι καποιος ποδοσφαιρόφιλος, πιστευω οτι η παρακολουθηση ζωντανά καποιου ματς στην Πολη ειναι απο μονη της πεδίο κοινωνιολογικής έρευνας..
Θέλει λίγο προσοχή μόνο, έχουν συμβεί αρκετά περιστατικά μικροκλοπών μέσα στα γήπεδα... Φιλος μου είχε το πορτοφόλι στην πίσω τσέπη, όταν διαπίστωσε ότι η τσέπη μαζι με το περιεχόμενό της είχαν κάνει φτερά έπειτα απο χειρουργική επέμβαση με νυστέρι που έγινε χωρίς να το καταλάβει...
Κρίμα για τον Παναθηναϊκο που δεν νίκησε (δύσκολη έδρα βέβαια), ειχα δει το πρωτο ματς στην Αθήνα, στα θεωρεία με τους δημοσιογραφους του TRT Spor...
Epitelous anakalipsa ti einai auto to Cimbombom...:)
sou euxomai an tuxei pote na vriskese stin poli na pas se ena match...ali8eia..o palmos einai apisteutos!
oso gia tin prosoxi...pantou kai pantote mporei na simvoun auta! an kai egw eimai tis sxolis: apla den kouvalaw se match to portofoli mou i otidipote allo simantiko eggrafo exw!
Χα χα χα πορτοφόλι στην πίσω τσέπη; Μα ποιος το κάνει πλέον, ακόμη και σε μέσα μαζικής μεταφοράς; Είναι σα να τους λες: "Εδώ είναι-το έχω...βάλτε μου χέρι!..." Φαντάσου ο τολμηρός "χεράκιας" να αναζητούσε ως λεία κινητό τηλέφωνο και όχι πορτοφόλι...και η τσέπη να του έβγαζε το δεύτερο...
Χρόνια σας πολλά.
Post a Comment