Καλέ, έλα για πρωινό

Το 3ο (και τελευταίο) πρωινάδικο του μίνι αφιερώματος μας, μας παρασέρνει μακριά από το κέντρο, στο μέσο περίπου του Βοσπόρου, στο Ρούμελι Χισάρ. Στο Κάστρο της Ρούμελης, αυτό το οχυρωματικό συγκρότημα πύργων και τειχών, που κατασκευάστηκε υπό τις διαταγές του Πορθητή, για να..πορθήσει την Πόλη. Η Πόλις τελικά, όντως Εάλω, τα χρόνια πέρασαν, αλλά κάθε φορά που έρχομαι εδώ, μου 'ρχεται στο μυαλό το "Κάστρα και Πολιορκητές" (πόσο μας άρεσε με τον αδερφό μου αυτό το επιτραπέζιο!).

Φυσικά δεν τραβιέμαι στις εξοχές μόνο για  να παίξω, αλλά επίσης γιατί η περιοχή φημίζεται για το πρωινό δίπλα στον Βόσπορο και προσελκύει ορδές επισκεπτών! Δεν ξέρω πώς κι από πότε ξεκίνησε αυτή η μόδα, αλλά ειδικά κάθε Σαββατοκύριακο, γίνεται της κακομοίρας και περιμένεις σε ουρά για να καθίσεις, ειδικά σε κάποια φημισμένα πρωινάδικα. Η Ιπέκ πρότεινε (χαίρομαι να μαθαίνω την Πόλη από έμπειρους ντόπιους, αλλά και πρωτοεπισκεπτόμενους ατζαμήδες με φρέσκια ματιά) να φάμε στο Kale Cafe (Καλέ = Κάστρο, Φρούριο, Οχυρό). Ιστορικό μαγαζί, που από μια σταλιά που ήταν κάποτε, τώρα έχει πιάσει ένα ολόκληρο τετράγωνο, με πολλές σάλες στο επίπεδο του δρόμου κι άλλες τόσες στους πάνω ορόφους, για απρόσκοπτη θέα στη γέφυρα του Βοσπόρου!

 Το μενού περιλαμβάνει όλα αυτά που περιμένεις να βρεις σ' ένα τέτοιο μέρος:

•  καϊμάκι με μέλι., αλλά χωρίς υπερβολή: από τα πιο ωραία και αφράτα καϊμάκια που 'χω φάει έβερ.

• ελίτσες γεμιστές με κόκκινη πιπεριά (ωραία φωτό, συμφωνείτε;).

  

• αλμυρούτσικο, τριζάτο (που τρίζει στο δόντι) χαλούμι σαχανάκι.

•  αυγά με καβουρμά, ο οποίος κι αυτός ήταν εξαιρετικός!

• αντί για το ψωμάκι, όρμηξα στην καυτή πιτούλα (στην πραγματικότητα γκιοζλεμές χωρίς γέμιση). Έκανα μ' αυτήν πουγκάκια-μποχτσάδες απόλαυσης, φίσκα στο καϊμάκι & το γλυκό βύσσινο! 

• στο άδειο μου φλυτζάνι, ήδη άρχιζε να σχηματίζεται το πεπρωμένο..

Στο δια ταύτα λοιπόν, το Kale δεν έγινε τυχαία, ένα από τα πιο ονομαστά στέκια για πρωινό. Έχει νόστιμα υλικά (φαίνονται και ποιοτικά) και πέρα από τα απαραίτητα ενός φουλ πρωινού, έχει και μια μεγάλη ποικιλία από μπουρέκια, για τα οποία δυστυχώς, δεν υπήρχε χώρος στο (μικρό στο μάτι, αλλά αχόρταγο) στομαχάκι μου : (