το αρχείο της Ήβης

Το πατρικό της φίλης μου της Ήβης στην Πρίγκηπο, μου έκλεψε την καρδιά, από τη στιγμή που το πρωτοείδα. Δεν είναι και τόσο δύσκολο άλλωστε, να σε σαγηνεύσει με την αρχοντική του αύρα. 

Πόσο μάλλον, όταν η Ήβη μου έδειξε το φωτογραφικό αρχείο της οικογένειας της. Όλων αυτών που έζησαν εκεί, που γύριζαν από την πλαζ με τα ολόσωμα ριγέ μαγιό τους, γλεντούσαν μέχρι το πρωί κάτω από τον φοίνικα του κήπου, ένωναν τις ζωές τους με αρραβώνες και γάμους, αποκτούσαν παιδιά κι εγγόνια. 

Πίσω από κάθε φωτογραφία, μια ολόκληρη ιστορία. Πίσω από κάθε ιστορία, ένα κανονικό μυθιστόρημα. Κάθε μυθιστόρημα, γεμάτο με έρωτες, ταξίδια, επαγγελματικές επιτυχίες και γκρεμοτσακίσματα, ευνοϊκές συγκυρίες για τη Ρωμαίικη κοινότητα και διωγμούς. 

 

Ο παππούς Ευδόκιμος και η γιαγιά Βασιλική ταξιδεύουν στην Ελλάδα και φωτογραφίζονται με παραδοσιακές φορεσιές. 

 Η μαμά Ίρις, στην κούνια της, σωστό αγγελούδι.

Νεαρή κοπέλα αργότερα, με τις συμμαθήτριες της γύρω από τον γόη Ιταλιάνο δάσκαλο του πιάνο. 

Ο θείος Βύρων στο ποδηλατάκι του. 

Ο θείος Χαράλαμπος με τα μπουκλάκια και το δαντελένιο γιακαδάκι.

Ο μπαμπάς Βασίλης, με τα υπόλοιπα μέλη παρασκευής του Αγίου Μύρου, μπρος στο εργαστήριο του Πατριαρχείου.

Ενώ ζω για το αύριο, χάνοντας συχνά το παρόν, δεν μπορώ παρά να γοητεύομαι από το παρελθόν. Κι όταν μιλάμε για ένα τέτοιο παρελθόν, άντε να με κατηγορήσετε..