Έπιασα λαβράκι!

Το εστιατόριο Pandeli, κρυμμένο πάνω από την Αιγυπτιακή αγορά των μπαχαρικών, είναι από τα παλαιότερα της Πόλης. Ιδρυτής του ένας μερακλής Ρωμιός, που το 1901 άνοιξε στην περιοχή του Πέραν κοντά στην ψαραγορά, το πρώτο Pandeli. Τα Σεπτεμβριανά του 1955, με τις επιθέσεις του όχλου εναντίον ρωμαίικων καταστημάτων και σπιτιών, ανάγκασαν τον τότε Τούρκο πρωθυπουργό Menderes, να μεταφέρει το αγαπημένο του στέκι, από φόβο μην το χάσει, στην τωρινή του θέση (πηγή: Time Out Istanbul).

Αν και κατά τη μακρά του ιστορία, το εστιατόριο απέσπασε διθυραμβικές κριτικές από επιφανείς επισκέπτες (π.χ. Πίτερ Ουστίνοφ: "τα σκαλιά που οδηγούν στο γαστρονομικό παράδεισο") τα τελευταία χρόνια άκουγα ή διάβαζα όχι και τόσο κολακευτικά σχόλια, για "μέτριες γεύσεις, αγενείς σερβιτόρους και αδικαιολόγητα ακριβές τιμές".

Τι να κάνω λοιπόν, "θυσιάστηκα" και πάλι για το χατήρι σας! Έπρεπε να αποκτήσω εμπεριστατωμένη άποψη!

Η στενή σκάλα, στα αριστερά της εισόδου της Αιγυπτιακής αγοράς, σε ανεβάζει σε μια ευρύχωρη σάλα, από την οποία υπάρχουν ανοίγματα για 3 μικρότερες σάλες προς το εξωτερικό του κτιρίου. Οι τοίχοι είναι καλυμμένοι με γυαλιστερά πλακίδια σε γαλάζιους χρωματισμούς και από τα μικρά παράθυρα της βόρειας πλευράς (αν είσαι τυχερός και καθίσεις στα ακριανά τραπέζια), παρατηρείς τα καραβάκια του Κεράτιου και την πάντοτε πολύβουη γέφυρα του Γαλατά.

Ας περάσουμε όμως στο φαγητό. Οι όντως υψηλές τιμές με εμπόδισαν να δοκιμάσω πολλά από τα ορεκτικά ή να δοκιμάσω περισσότερα κυρίως πιάτα. Η μελιτζανοσαλάτα πάντως που επέλεξα, αν και χωρίς πολλά καρυκεύματα ή καρύδι, ήταν η ΝΟΣΤΙΜΟΤΕΡΗ που έφαγα ποτέ!! Η καλοψημένη μελιτζάνα ήρθε και γλύκανε με αγνό βούτυρο και αλατοπίπερο. Ήταν σα γλύκισμα η άτιμη!

Για κύριο πιάτο επέλεξα τη σπεσιαλιτέ του Pandeli, που δεν είναι άλλη από το λαβράκι ψημένο στο χαρτί! Η μερίδα, αν και σερβίρεται μάλλον δωρικά, χωρίς κανένα συνοδευτικό, αποτελείται από ένα φιλέτο λαβράκι με μια φέτα ντομάτας σε κορυφή-βάση. Και σ' αυτό το πιάτο έχει προστεθεί σίγουρα φρέσκο βούτυρο, το οποίο μετατρέπει το ψάρι σε μια: τρέχουν-τα σάλια μου-ανάμνηση!

Οι άνθρωποι στο σέρβις μου φάνηκαν ιδιαίτερα αποτελεσματικοί, εξυπηρετικοί αλλά και χαμογελαστοί. Το γεγονός μάλιστα ότι τους απέτρεψα ευγενικά να μου γεμίζουν το ποτήρι μου κάθε τόσο, λέγοντας τους ότι "δεν είμαι βασιλιάς", μάλλον το εκτίμησαν δεόντως.