πρωινό στον μπαχτσέ

Περνάμε, χωρίς πολλές φιοριτούρες, στο 2ο πρωινάδικο του μίνι αφιερώματος μας. Το καταπράσινο κι ανοιξιάτικο, γνωστό από παλιά, Limonlu Bahçe.

Αν και το πρωινό σερβίρεται μέχρι τις 3 το μεσημέρι, λίγο το βαρύ πάπλωμα, λίγο μέχρι να μαζευτεί όλη η παρέα, φτάσαμε αργοπορημένοι. Εδώ είναι που βοηθάνε οι γνωριμίες, αφού ακόμα και για ένα παλιοπρωινό στην Ελλάδα και στην Τουρκία..θέλεις μέσον τον μετρ!

Το πρωινό για 2 άτομα περιείχε τα εξής:

• ρετσέλι φράουλα / τυρί κρέμα / μέλι / νουτέλα / ελιές / βούτυρο (ξεκινώντας δεξιόστροφα από το κέντρο πάνω)

•  ένα αυγό μάτι σε σαχανάκι

• λευκό τυράκι, κασέρι και ένα κομμάτι τηγανητό σουτζούκι, ξαπλωμένο σε μια αυγοφετούλα

 

έτσι το λέγαμε εμείς, το ψωμί το βουτηγμένο σε αυγό, που κατόπιν τηγανίζεται

Να φτάσουμε στην ετυμηγορία; 

Νόστιμα ήταν, δεν μπορώ να πω κάτι κακό για τις γεύσεις, αλλά:

1. τόσο η ποικιλία, όσο και ποσότητα δεν ήταν ικανοποιητικές (τα μπολάκια της φωτογραφίας αναλογούσαν και στα 2 άτομα).
2. το παραπάνω, σε συνδυασμό με την υψηλή τιμή (18 ανά άτομο, τουτέστιν 36 στο σύνολο) το καθιστά ένα από τα πιο ακριβά και λιγότερο πλούσια πρωινά αυτού του στυλ (π.χ. 1, 2, 3). Αυτά που σας γράφω, τα είπα και στον μετρ του "Μπαχτσέ", που ναι μεν "με κατανόησε" αλλά μου δικαιολογήθηκε "πως αυτοί ποντάρουν στην υψηλή ποιότητα των υλικών τους και όχι στην ποσότητα". Μπούλσιτ! Αυτά εγώ τα ακούω βερεσέ!
3. το χειρότερο δε, ήταν το απερίγραπτα αργό / όλο λάθη / αδιάφορο σέρβις! Σας λέω  την αλήθεια, δεν είμαι αυστηρός  με τους ανθρώπους που δουλεύουν στους χώρους εστίασης. Ούτε εγώ είμαι κανάς πρίγκηπας, ούτε αυτοί υπηρέτες μου. Και μια λάθος παραγγελία την αποδέχομαι με χιούμορ (πολλές φορές άλλωστε το "λάθος" είναι πιο γλυκό!), και την καθυστέρηση και όλα. Μέχρις ενός ορίου βέβαια, γιατί στο κάτω κάτω, μιλάμε για μια δουλειά, η οποία, επειδή έχει να κάνει με εξυπηρέτηση ανθρώπων, πρέπει να γίνει όσο δυνατόν καλύτερα, χαμογελαστά και γρήγορα. Ειδικά σε μέρη που πληρώνεις τον κούκο αηδόνι (όσο βέβαια κι αν το κέρδος πάει στο αφεντικό) έχεις και παραπάνω απαιτήσεις. Σ' αυτό μου το παράπονο δε, ο μετρ μου  είπε ότι "τα παιδιά είναι κουρασμένα, απ' όλη την εβδομάδα", κάνοντας με στιγμιαία να αισθανθώ ενοχές, αλλά πολύ γρήγορα να θυμώσω (όχι φυσικά με τα παιδιά)! Και πάλι μπούλσιτ!

Για την ιστορία σας λέω, ότι από το τραπέζι μας πέρασε μια πράσινη σαλάτα με σπαράγγια και πένες αραμπιάτα, για τους φίλους που είχαν πάρει πρωινό την ώρα που έπρεπε.

Φτάνοντας στο τέλος της η ακροαματική διαδικασία και λίγο πριν απαγγελθούν οι ποινές στον κατηγορούμενο Λεμονόκηπο, η έδρα του Δικαστηρίου αποφασίζει να του δοθεί μια ευκαιρία ακόμα, για να αποδείξει στους ενόρκους, ότι τα παραπάνω ολισθήματα οφείλονταν "στην κακιά την ώρα". Κι αυτό, λόγω πρότερου έντιμου βίου (σέρβις, περιβάλλον, χαμόγελα & ταχύτητα ήταν τα ατού του μαγαζιού, πραγματικά). Λύεται η συνεδρίασης!

Κερνάει ο κατηγορούμενος παγωμένη λεμονάδα και γρανίτα φραμπουάζ για να μας γλυκάνει. Λέτε να πιάσει το ρουσφέτι;