Προσοχή! Μακριά από εδώ!

Η γειτονιά του Asmali Mescit στο τέλος της Ιστικλάλ (πεζοδρομημένης λεωφόρου του Πέραν), κοντά στο τέρμα του παλαιού τραμ, βρίθει από ταβερνάκια (μεϊχανέ), μπαράκια και εστιατόρια. Συνήθως, το σέρβις και το χαμόγελο των υπαλλήλων είναι εγγυημένο, αλλά υπάρχουν και κάποιοι μαγαζάτορες που μάλλον έχουν "χορτάσει" από πελατεία και λεφτά, οπότε συμπεριφέρονται γαϊδουρινά!

Μια τέτοια περίπτωση αποτελεί το μεϊχανέ Yakup-2, επί της οδού Asmali Mescit. Φτάνοντας απομεσήμερο, βρήκαμε ένα άδειο μαγαζί, καθίσαμε σε ένα τραπέζι που μας υπέδειξαν και όχι σ' αυτό που ήταν ρεζερβέ για 2 ώρες αργότερα και αρχίσαμε το φαγοπότι. Κατά τη διάρκειά του, θεωρήσαμε "πταίσματα" τη λάθος παραγγελία, το ακριβό μπουκάλι ρακί και τις μέτριες επιδόσεις της κουζίνας.

Όμως, πληρώνοντας τον τσουχτερό λογαριασμό των 250 λιρών (για 4 άτομα), έρχεται ο "μετρ" και μας λέει ότι πρέπει να φύγουμε γιατί χρειάζεται το τραπέζι!!!!! Αν είναι δυνατόν! Όταν του είπα ότι αυτό που κάνει είναι απαράδεκτο και στην καλύτερη περίπτωση αγενές, συνοφρυώνεται, μας γυρίζει την πλάτη και απομακρύνεται με τουπέ! Αν μπορούσα, θα το έκλεινα το παλιομάγαζο, αλλά από αυτό εδώ το βήμα το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να σας προειδοποιήσω. Άλλωστε, υπάρχουν τόσα άλλα ντόμπρα μαγαζιά για να απολαύσετε το φαγητό σας στην Πόλη, που άνετα μπορείτε να αποφύγετε τέτοιου είδους κακοτοπιές!

ΥΓ: Ο μόνος μεζές που άξιζε πραγματικά, ήταν τα μπορέκια με κιμά, τα οποία ψήνονται στη σχάρα, χωρίς ίχνος λαδίλας. Δε με πειράζει όμως που δεν θα τα ξαναγευτώ ποτέ ξανά!