Σαββατοκύριακο, ιεροτελεστία του πρωινού, κους κους με φίλους κτλ κτλ.
Αυτήν τη φορά ξεμάκρυνα λιγάκι από το κέντρο για να πάρω πρωινό με φίλους στο campus του ιδιωτικού πανεπιστημίου Bilgi. Τμήματα του Bilgi υπάρχουν και σε άλλη περιοχή της Πόλης, επίσης με σύγχρονες εγκαταστάσεις και μοντέρνο σχεδιασμό. Το εν λόγω campus ονομάζεται Santralistanbul, μιας και σε αυτήν τη θέση βρισκόταν παλιά μια μονάδα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Βρίσκεται στο άκρο του Κεράτιου Κόλπου, του οποίου το συνολικό μήκος φτάνει γύρω στα 8km. Συνήθως οι επισκέπτες περνούν πάνω από τον Κεράτιο στην αρχή του, μέσω της γέφυρας του Γαλατά.
Στο campus, πέρα από τα κτίρια διδασκαλίας υπάρχουν 2-3 εστιατόρια και καφέ, ανοιχτό αμφιθέατρο, χώρος συναυλιών και απονομής των διπλωμάτων. Στο παλιό κτίριο της μονάδας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, λειτουργεί ένα Μουσείο Ενέργειας.
Ένα κτίριο που παλιά λειτουργούσε ως μηχανουργείο και χώρος επισκευής, τον τελευταίο χρόνο μετατράπηκε σε εστιατόριο, καφέ, μπαρ με διακόσμηση και ατμόσφαιρα που θυμίζει αντίστοιχα μέρη στο Βερολίνο, το Λονδίνο ή τη Στοκχόλμη. Το Tamirane κι έχει industrial αισθητική, με επανάχρηση πολλών αυθεντικών εξαρτημάτων από την προηγούμενη κατάσταση του χώρου, σε μια αρμονική συνύπαρξη με άνετους καναπέδες και καρέκλες design. Εντυπωσιακές είναι οι ψηλές βιβλιοθήκες, όπου στα πάνω ράφια φτάνεις μέσω μεταλλικών βιομηχανικών σκαλών.
Ενώ ξεκινήσαμε για πρωινό, δεν το προλάβαμε μιας και τελείωνε στις 12:00, οπότε φάγαμε μεσημεριανό. Μπέργκερ με γκορκοτζόλα, πίκλες και κρεμμύδι, κλαμπ σάντουιτς σε τζιαπάτα, νιόκι με γκορκοτζόλα και μια σαλάτα με πρασινάδες και φρέσκο κατσικίσιο τυρί. Τα δύο πρώτα συνοδεύονταν από τηγανητές πατάτες (λεπτομέρεια: κέτσαπ & μαγιονέζα σε γυάλινα μικρά μπουκαλάκια) και ατομική σαλάτα. Δροσιστήκαμε με λευκό κρασί και τελειώσαμε με σουφλέ σοκολάτας με παγωτό.
Οι τιμές δεν είναι και οι πιο φτηνές που μπορείς να συναντήσεις στην πόλη (βλ. menu), αλλά είναι στα επίπεδα όλων των αντίστοιχων εστιατορίων του Τουνέλ και του Τζιχάνγκιρ. Βέβαια, η ατμόσφαιρα είναι απίθανη, και μια βόλτα στο campus, ακριβώς μπροστά στον Κεράτιο, σε κάνει να ξεφύγεις από την πολυκοσμία και τη βαβούρα του κέντρου.
Η πρόσβαση είναι εύκολη (20 λεπτά περίπου) μιας και υπάρχει δωρεάν μεταφορά με λεωφορείο του Bilgi (δεν χρειάζεται να είσαι φοιτητής) από την πλατεία Ταξίμ, μπροστά από το Πολιτισμικό Κέντρο Ατατούρκ, απέναντι από το Marmara Hotel.
Κάποια μέρη σαν αυτό (και δεν υπάρχουν λίγα), είναι η απόδειξη πως η Πόλη έχει γρήγορα αντανακλαστικά ώστε να ακολουθεί (τις περισσότερες φορές γόνιμα και δημιουργικά) όλες τις διεθνείς τάσεις στην εκπαίδευση, τη διασκέδαση και τις υπηρεσίες.
Στο campus, πέρα από τα κτίρια διδασκαλίας υπάρχουν 2-3 εστιατόρια και καφέ, ανοιχτό αμφιθέατρο, χώρος συναυλιών και απονομής των διπλωμάτων. Στο παλιό κτίριο της μονάδας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, λειτουργεί ένα Μουσείο Ενέργειας.
Ένα κτίριο που παλιά λειτουργούσε ως μηχανουργείο και χώρος επισκευής, τον τελευταίο χρόνο μετατράπηκε σε εστιατόριο, καφέ, μπαρ με διακόσμηση και ατμόσφαιρα που θυμίζει αντίστοιχα μέρη στο Βερολίνο, το Λονδίνο ή τη Στοκχόλμη. Το Tamirane κι έχει industrial αισθητική, με επανάχρηση πολλών αυθεντικών εξαρτημάτων από την προηγούμενη κατάσταση του χώρου, σε μια αρμονική συνύπαρξη με άνετους καναπέδες και καρέκλες design. Εντυπωσιακές είναι οι ψηλές βιβλιοθήκες, όπου στα πάνω ράφια φτάνεις μέσω μεταλλικών βιομηχανικών σκαλών.
Ενώ ξεκινήσαμε για πρωινό, δεν το προλάβαμε μιας και τελείωνε στις 12:00, οπότε φάγαμε μεσημεριανό. Μπέργκερ με γκορκοτζόλα, πίκλες και κρεμμύδι, κλαμπ σάντουιτς σε τζιαπάτα, νιόκι με γκορκοτζόλα και μια σαλάτα με πρασινάδες και φρέσκο κατσικίσιο τυρί. Τα δύο πρώτα συνοδεύονταν από τηγανητές πατάτες (λεπτομέρεια: κέτσαπ & μαγιονέζα σε γυάλινα μικρά μπουκαλάκια) και ατομική σαλάτα. Δροσιστήκαμε με λευκό κρασί και τελειώσαμε με σουφλέ σοκολάτας με παγωτό.
Οι τιμές δεν είναι και οι πιο φτηνές που μπορείς να συναντήσεις στην πόλη (βλ. menu), αλλά είναι στα επίπεδα όλων των αντίστοιχων εστιατορίων του Τουνέλ και του Τζιχάνγκιρ. Βέβαια, η ατμόσφαιρα είναι απίθανη, και μια βόλτα στο campus, ακριβώς μπροστά στον Κεράτιο, σε κάνει να ξεφύγεις από την πολυκοσμία και τη βαβούρα του κέντρου.
Η πρόσβαση είναι εύκολη (20 λεπτά περίπου) μιας και υπάρχει δωρεάν μεταφορά με λεωφορείο του Bilgi (δεν χρειάζεται να είσαι φοιτητής) από την πλατεία Ταξίμ, μπροστά από το Πολιτισμικό Κέντρο Ατατούρκ, απέναντι από το Marmara Hotel.
Κάποια μέρη σαν αυτό (και δεν υπάρχουν λίγα), είναι η απόδειξη πως η Πόλη έχει γρήγορα αντανακλαστικά ώστε να ακολουθεί (τις περισσότερες φορές γόνιμα και δημιουργικά) όλες τις διεθνείς τάσεις στην εκπαίδευση, τη διασκέδαση και τις υπηρεσίες.
No comments:
Post a Comment