Ο απόηχος της Istanbul.. (β)

Οι φωτογραφίες στάλθηκαν από το Δημήτρη Ουζούνη. Ζητώ να με συγχωρέσει για την χαμηλή ανάλυση που αναγκάζομαι να τις ανεβάσω στο blog. Κλικάρετε πάνω στις φωτό για τις δείτε σε μεγαλύτερο μέγεθος (όχι όμως δυστυχώς και στην πραγματική ποιότητά τους)








6 comments:

Στέλιος said...

Είναι εκπληκτικές!

Moloch said...

Τι κάνω εγώ εδώ; Γιατί δε βάζω θέρμανση στο σπίτι της Χάλκης να πάω να βρώ μια δουλειά στην Πόλη να ησυχάσει το κεφάλι μου...

Οι φώτο είναι τόσο καλές που μου γέννησαν το παραπάνω συναίσθημα :)
Καλή χρονιά!

Mariana Kavroulaki said...

Kαλή χρονιά Αγγελή μου! Ήμουν εκτός δικτύου για 2 εβδομάδες.. γι΄αυτό και οι καθυστερημένες ευχές.
Και οι φωτογραφίες πολύ ατμοσφαιρικές! :)

Angelis said...

Χαίρομαι που συμμερίζεστε τον θαυμασμό μου για τις φωτογραφίες του Δημήτρη.

Μα ο άνθρωπος έχει σπουδάσει (ανάμεσα σε πολλά-πολλά άλλα και) φωτογραφία.

Είμαι πολύ τυχερός που περάσαμε χρόνο μαζί στην Πόλη και είδα μέσα από τη ματιά του, ένα "άλλο" πρόσωπό Της.

Άλλωστε, και μ' όλους εσάς, χάρη στην Πόλη γνωριστήκαμε:) Και όποιος έχει τα διαπιστευτήρια Της, αξίζει τον κόπο..

Penny said...

Καταπληκτικές!

Unknown said...

Ευχαριστώ όλους σας για τα καλά σχόλια.. και χαίρομαι για αυτόν τον ιδιαίτερο τρόπο γνωριμίας μου μαζί σας. Η φωτογραφία, είναι ο "τρόπος μου" να βλέπω και να δείχνω τον κόσμο που με περιβάλλει. Ένα ιδιόμορφο προσωπικό ημερολόγιο. Έχω συνδέσει ανθρώπους, τόπους, στιγμές με συγκεκριμένες φωτογραφίες -είτε δικές μου, είτε άλλων..

Από την τελευταία μου αυτή επίσκεψη, θα κρατήσω τις φωτογραφίες που τράβηξα στο Hamam.. το συγκεκριμένο, που πήγαμε μαζί Αγγελή. Κι αυτό γιατί θεωρώ πως απ'όλα τα πράγματα που μπορεί κανείς να κάνει σ'αυτή την πόλη, το Hamam, λειτουργεί περισσότερο απ' οτιδήποτε άλλο σαν διαβατήρια "εισαγωγική" τελετή, σε ό,τι τέλος πάντων πρόκειται να δει ή να κάνει στην Istanbul (έτσι τουλάχιστον λειτουργεί σε'μένα: κάνοντας χαμάμ καταλαβαίνω κάθε φορά ότι έφτασα..).

Προς αυτή την κατεύθυνση είναι λίγο-πολύ και οι περιγραφές του Mehmet στον Francesco στο ακόλουθο clip από την ταινία "Hamam: il bagno Turco" (1996) του αγαπημένου φίλου Ferzan Ozpetek (βλ. http://www.youtube.com/watch?v=LzgFnnDYB9w).. του Francesco "..with that pure look to recognize desires" ..

Για να κεντρίσω το ενδιαφέρον σας να δείτε την ταινία, παραθέτω ένα απόσπασμα από το γράμμα της Marta προς τον Mehmet:

"[..] Almost every afternoon, I go down to the hamam [..] Sometimes at sunset I get melancholy, but then suddenly this cool breeze rises and takes it far away. It is a strange breeze, like no other I have ever felt. A light breeze, and it loves me..."

Νά'μαστε καλά όλοι
να ανταμώνουμε κάθε φορά αυτή την πόλη
και να γιορτάζουμε τις χαρές της

Αγγελή,
για άλλη μια φορά,
ευχαριστώ για όλα

Related Posts with Thumbnails