Κυριακή σήμερα, αγαπημένη ημέρα τόσο για τους αργούς ρυθμούς της, όσο και για την ιεροτελεστία του Sunday brunch (που ως γνωστόν το ξέραμε και στο χωριό μου!).
Κίνησα για το Τζιχάνγκιρ, μιας και η όρεξη μου τραβούσε κάτι ναι μεν ευρωπαϊκό, όσον αφορά στο περιβάλλον, αλλά να μπορώ να γευτώ και καμιά τουρκολιχουδιά, έστω και "πειραγμένη". Δεν είχα καθίσει ποτέ στο Cuppa, αν και είναι ακουστό ιδιαίτερα για τους φρέσκους χυμούς του.
Από τον χρωματιστό κατάλογο, επέλεξα το ομώνυμο πρωινό, σερβιρισμένο σε μια ξύλινη τάβλα (ως συνήθως), με τα εξής περιεχόμενα:
Όλα ήταν γευστικά, το χαλούμι τριζάτο και αλμυρούτσικο και το πέστο φρεσκότατο. Αυτό όμως που "τα έσπαγε" ήταν το συκαλάκι! Η γλύκα του με απογείωσε και βρήκα μια πατέντα για να το απολαύσω στο έπακρον: Άλειψα το μαλακό ανθότυρο στο ψωμάκι μου και το περίχυσα με το αμαρτωλό γλυκό! Μμμμμμ!
Αφού έφαγα, μεταφέρθηκα σε άλλο τραπέζι, δίπλα στην ανοιχτή τζαμαρία, για το απαραίτητο (στο Τζιχάνγκιρ) people spotting. Cool νεαροί με sneakers σχεδιαστών, ανέμελες κοπελιές με χαλαρά πιασμένα τα μαλλιά να βγάζουν βόλτα τον σκύλο (ή το αντίστροφο), ξένους που δουλεύουν στην Πόλη να ψωνίζουν από τα ντελικατέσεν της γειτονιάς.
Τελείωσα το γευστικό μου ταξίδι με έναν φρεσκοστυμμένο χυμό καρότο/μήλο/παντζάρι, έτσι για να έχω την ψευδαίσθηση, ότι προσέχω το σώμα μου (βέβαια ο ναργιλές πάει φύσα ρούφα τράβα τονε!).
Κίνησα για το Τζιχάνγκιρ, μιας και η όρεξη μου τραβούσε κάτι ναι μεν ευρωπαϊκό, όσον αφορά στο περιβάλλον, αλλά να μπορώ να γευτώ και καμιά τουρκολιχουδιά, έστω και "πειραγμένη". Δεν είχα καθίσει ποτέ στο Cuppa, αν και είναι ακουστό ιδιαίτερα για τους φρέσκους χυμούς του.
- Τηγανητό αυγό σε σαγανάκι
- 3 είδη τυριών (λευκό, ανθότυρο, ψητό χαλούμι)
- Αγγούρι/Ντομάτα
- Ελιές
- Πέστο βασιλικού
- Γλυκό του κουταλιού σύκο
- Ψωμάκια (μαύρο, κουλούρι με σουσάμι, αφράτο με αρωματικά)
- Τσάι
Όλα ήταν γευστικά, το χαλούμι τριζάτο και αλμυρούτσικο και το πέστο φρεσκότατο. Αυτό όμως που "τα έσπαγε" ήταν το συκαλάκι! Η γλύκα του με απογείωσε και βρήκα μια πατέντα για να το απολαύσω στο έπακρον: Άλειψα το μαλακό ανθότυρο στο ψωμάκι μου και το περίχυσα με το αμαρτωλό γλυκό! Μμμμμμ!
Αφού έφαγα, μεταφέρθηκα σε άλλο τραπέζι, δίπλα στην ανοιχτή τζαμαρία, για το απαραίτητο (στο Τζιχάνγκιρ) people spotting. Cool νεαροί με sneakers σχεδιαστών, ανέμελες κοπελιές με χαλαρά πιασμένα τα μαλλιά να βγάζουν βόλτα τον σκύλο (ή το αντίστροφο), ξένους που δουλεύουν στην Πόλη να ψωνίζουν από τα ντελικατέσεν της γειτονιάς.
Τελείωσα το γευστικό μου ταξίδι με έναν φρεσκοστυμμένο χυμό καρότο/μήλο/παντζάρι, έτσι για να έχω την ψευδαίσθηση, ότι προσέχω το σώμα μου (βέβαια ο ναργιλές πάει φύσα ρούφα τράβα τονε!).
4 comments:
aggeli, tora pou vgike to PASOK tha teliosei i autoeksoria sou?? tha guriseis piso na analaveis kapoia thesi? ematha oti tha sou protathei thesi apo tin Magia Tsokli i opoia tha analavei to upourgeio tourismou...:))))
good farm citizen.
To oti tha ginomoun sta ksafnika, Genikos Proksenos stin Istanbul, oute sta pio trela mou oneira den to fantazomoun!
Apo Deutera sas perimenw sto grafeio mou gia na sas taksw diorismous kai evnoikes metatheseis sto strato. Tha timisw ti thesi mou egw!!
Plaka kanw, e!!
Α! Να μου κάνετε τη χάρη. Τη θέση του Γενικού Προξένου την έχω ζητήσει από τον Παπανδρέου ήδη από το 2004!
ΥΓ: Αγγελάκο, να προσέχεις τις μολότωφ από τους διαδηλωτές και την αστυνομία.
Άκουγα κι εγώ ελικόπτερα από το πρωί, αλλά που να μου κόψει!
Όταν όμως είδα να περνούν ωραίες, ασημί αλυσιδίτσες σε κάτι καλόπαιδα αφού τους καλημέριζαν στα "Γαλλικά", δίπλα στο σπίτι μου, κάτι πήρα πρέφα!
Θενκς για το ενδιαφέρον!
ΥΓ: Σου παραχωρώ το Προξενιλίκι Στέλιο μου, εμένα όμως κάνε με κουμπάρο σου!! Οκ?
Post a Comment