Κάθε φορά που αλλάζει η σεζόν, μια επίσκεψη στη σπηλιά του Αλί Μπαμπά (βλ. ΙΚΕΑ), είναι αναγκαίο κακό! Ένα πάπλωμα, ένα χαλάκι και κάποια ψιλολόγια τα χρειαζόμουν. Με τις οδηγίες του καλού μου Χάρη, πήρα το λεωφορείο 83Ο από την πλατεία Ταξίμ για το ΙΚΕΑ.
Βέβαια, μάλλον κάτι δεν κατάλαβα σωστά και χρειάστηκε να διασχίσω έναν υπαίθριο καταυλισμό τσιγγάνων κάτω από μια αερογέφυρα, να πηδήξω φράχτες, να τσαλαβουτήσω σε λασπόνερα..αλλά τελικά τα κατάφερα!!
Βέβαια, μάλλον κάτι δεν κατάλαβα σωστά και χρειάστηκε να διασχίσω έναν υπαίθριο καταυλισμό τσιγγάνων κάτω από μια αερογέφυρα, να πηδήξω φράχτες, να τσαλαβουτήσω σε λασπόνερα..αλλά τελικά τα κατάφερα!!
Το χαοτικό σκηνικό είναι ίδιο με όλα τα ΙΚΕΑ του κόσμου, αλλά ακολουθώντας τα βελάκια στο πάτωμα έκανα τα απαραίτητα ψώνια μου.
Μετά το "μαστίγιο", ως γωστόν ακολουθεί το "καρότο", οπότε επιδόθηκα σε αναίσχυντη λουκανοφαγία βουτηγμένη σε κέτσαπ, μουστάρδα και μαγιονέζα!
Φορτωμένος με τις μπλε τσάντες-σακιά πήρα το δρόμο της επιστροφής, με ένα χαζό χαμόγελο καταναλωτικής ευδαιμονίας:))
Μετά το "μαστίγιο", ως γωστόν ακολουθεί το "καρότο", οπότε επιδόθηκα σε αναίσχυντη λουκανοφαγία βουτηγμένη σε κέτσαπ, μουστάρδα και μαγιονέζα!
Φορτωμένος με τις μπλε τσάντες-σακιά πήρα το δρόμο της επιστροφής, με ένα χαζό χαμόγελο καταναλωτικής ευδαιμονίας:))
1 comment:
Μου άρεσε πολύ εκείνο το ... Mobilya Αlani που διάβασα!
Post a Comment