Ένα γλυκό σουτλάτς για καληνύχτα

Μουσικές, χοροί, αγκαλιές, φιλιά, στομάχι και κεφάλι λαβωμένα από ρακί, φτάνεις στο αμήν! Πριν το ντουφ όμως, θες κάτι να βάλεις στο στόμα σου, να μετριάσεις την αίσθηση σόλας από τα τσιγάρα, να αμυνθείς (δυστυχώς κατόπιν εορτής) από το αλκοόλ, που ήδη τσιμπάει το στομάχι σου.

Ως γνωστόν ο πνιγμένος από τα μαλλιά του κρέμεται, οπότε μου κατέβηκε η ιδέα ότι κάτι κρεμώδες θα με έκανε περδίκι. Το μέρος δεν το ήξερα, ένα εστιατόριο με κουζίνα του Πόντου, πρώτη φορά πήγαινα (δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος άλλωστε να γνωρίσεις αυτήν την Πόλη, παρά με τη βοήθεια φίλων).

Αν και ο κατάλογος μακρύς (πολλά είδη pide, σούπες, ισκεντέρ, πατσάδες, φασολάδα με κρέας κτλ), διάλεξα ένα σουτλάτς φούρνου. Ρυζόγαλο δηλαδή, μέσα σε πήλινο κεσεδάκι, περασμένο από το φούρνο ώστε να δημιουργηθεί μια καφετιά κρούστα. Πέρα από την παραδοσιακή συνταγή στο κατάστημα σερβίρουν και μια πιο πλούσια σε γαρνίρισμα βερσιόν, με τριμμένο φουντούκι και σταφίδες. Η εικόνα του με ξένισε, αλλά τελικά ήταν ότι χρειαζόμουν. Ένιωσα ότι έφαγα κάτι πολύ θρεπτικό, γευστικό και συγχρόνως κάπως "ιαματικό"!

Η ορέξεις της παρέας κυμάνθηκαν από σούπα εζογκελίν (εδώ έχω αναφέρει τη συνταγή της) έως πατσά από κεφαλάκι και πιλάφι με κοτόπουλο. Έτσι που ήμασταν δεν ήταν σώφρον να το ρίξουμε σε ισκεντέρ και πεϊνιρλί..